HISTORIA DEL CAFÈ DE L'ÒPERA

Οι εγκαταστάσεις βρίσκονται στη δημοφιλέστερη λεωφόρο στην πόλη και ενδεχομένως η πιό πολυάσχολη διαδρομή "paseo" στον κόσμο (ετησίως), "Λα rambla" η του οποίου αραβική προέλευση είναι Ramla, ήταν αρχικά μια εποχιακή κοίτη του ποταμού που χρησιμοποιήθηκε ως δρόμος κατά τη διάρκεια των ξηρασίας περιόδων. Οι εγκαταστάσεις όπου "Cafθ de λ'2Οπερα" βρίσκεται σήμερα είναι δίπλα στο προηγούμενο 2$ο σύνολο τοίχων πόλεων (13$ος αιώνας), χτισμένου παραλλήλου στην κοίτη του ποταμού ή rambla.

Η αύξηση της μεσαιωνικής πόλης κατά τη διάρκεια των 14$ων και 15$ων αιώνων οδήγησε, αφ' ενός, στην κατεδάφιση του 2$ου τοίχου πόλεων και αφ' ετέρου, η πλήρωση μέσα της κοίτης του ποταμού (χάρι στην οικοδόμηση των υπόγειων σωλήνων για να μεταφέρει τις εποχιακές βροχές). Το Λα rambla μετατράπηκε σε μια λεωφόρο. Ήταν η πλήμνη της νέας πόλης, γύρω από την οποία αναπήδησε επάνω τις μονές και τα σπίτια των nobles. Στο 16$ο αιώνα τα πρώτα δέντρα φυτεύτηκαν. Κατά τη διάρκεια των 17$ων και 18$ων αιώνων η αστική τάξη αντικατέστησε βαθμιαία την αριστοκρατία και την εκκλησία. Οι μονές άρχισαν να εξαφανίζονται και τα παλάτια χτίστηκαν σε ισχύ τους. Μέχρι το τέλος του Λα του 18$ου αιώνα rambla είχε γίνει μια γοητευτική λεωφόρος με τις τράπεζες, τους λαμπτήρες οδών, τα περίπτερα λουλουδιών και πουλιών..

Οι εγκαταστάσεις άρχισαν τη ζωή της στο 18$ο αιώνα ως ταβέρνα τροφής. Ήταν το σημείο της αναχώρησης για τις μεταφορές που συνδέει τα χωριά στην περιοχή και άλλες πόλεις όπως Σαραγόσα και τη Μαδρίτη. Με την άφιξη του τραίνου και της τροχιοδρομικής γραμμής, και την εγκαινίαση αυτό που είναι τώρα γνωστό όπως "Gran Teatre δελ Liceu" το 1837, η ταβέρνα εξαφανίστηκε και μια νέα επιχείρηση εμφανίστηκε σε ισχύ του. Μέχρι το μέσο 19$ο αιώνα είχε γίνει ένα διάσημο "Chocolateria" που ανανεώθηκε στο βιενέζικο ύφος, τους χαρακτηριστικούς ξύλινους τοίχους που εξωραϊ'στηκαν με τους πολυελαίους κρυστάλλου και τα κλασσικά έργα ζωγραφικής. Μια μοναδική συλλογή των καθρεφτών από αυτήν την περίοδο έχει συντηρηθεί σήμερα, όπως έχει τα διάφορα μέρη της διακόσμησης που ανακαλύπτεται κάτω από τα υπάρχοντα έργα ζωγραφικής. Μερικά έτη αργότερα μια άλλη αλλαγή έγινε, αυτή τη φορά σε ένα "θαφ3ε- Restaurante" γνωστό ως "Λα Mallorquina", επειδή ο μάγειρας ήταν από τη Μαγιόρκα. Υπό αυτήν τη μορφή έγινε ένα από τα πιό κομψά εστιατόρια στην πόλη. Ήταν ένας χώρος συνάντησης για την αριστοκρατία και τις ανώτερες κατηγορίες.

Αποκτήθηκε στο τέλος του 1928 από τους παρόντες ιδιοκτήτες και σύμφωνα με τη δημοφιλή προτίμηση στο χρόνο, το μεταρρύθμισαν σε ένα νεωτεριστικό ύφος με τα στοιχεία neo-classic. Το cafι εγκαινιάστηκε στην αρχή του 1929 ως "Cafθ de λ'2Οπερα". Από τότε δεν έχει σταματήσει ποτέ να λειτουργήσει, όχι ακόμη και κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφύλιου πολέμου, 18 ώρες ημερησίως, 365 μέρες το χρόνο. Σήμερα η προϋπόθεση είναι ένα από τα απαριθμημένα κτήρια της Βαρκελώνης, αποκαταστάθηκε το 1991 από το διάσημο αρχιτέκτονα Α. Moragas και ανακαινίστηκε πάλι το 2004. Είναι ένα εξουσιοδοτημένο εστιατόριο φραγμών με μια απέραντη επιλογή των τσαγιών, των ουίσκυ και των μπυρών. Τα τρόφιμα ("tapas", σάντουιτς, κ.λπ...) είναι διαθέσιμα οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια των ωρών λειτουργίας.